Njeriu që mbijetoi në 100 metër thellësi nën ujë për 3 ditë

Si arriti te mbijetoj nën ujë për tre ditë pa ushqim apo ujë i bllokuar në thellësi të detit për tre ditë në kushte që me siguri duhet ta kishin vrarë?

Një flluskë ajri ishte shpëtimtari i Harrison Okene.
Nigeriani kishte humbur në det pasi rimorkiatori i tij, u përmbys papritmas dhe u fundos 100 metra nën sipërfaqen e oqeanit. Okene, ishte një kuzhinier, qe u bllokua në një banjë vetem 1.5 meter pa asnjë mënyrë për të sinjalizuar për ndihmë, pa ushqim, pa ujë pa asgjë, për tre ditë të tera.

Mbijetesa e tij e mrekullueshme u filmua nga zhytësit që kishin ardhur për të mbledhur trupat, pasi mendohej se asnje nuk kishte shpetuar ne bord. Por ajo qe pane ishte e pabesueshme, ata gjeten nje njeri te gjalle ne 100 meter thellesi edhe pse kishte 3 dite qe anija ishte mbytur nen uje. Videoja u virale, ne internet, pasi ishte e pabesueshme se si kishte arritur te mbijetonte ne nje flluske ajri.

Por si zgjati kaq gjatë ajo flluskë ajri?
Erik Hexdall, një infermier dhe drejtor klinik i mjekësisë së zhytjes në Qendrën Duke për Mjekësinë Hiperbarike dhe Fiziologjinë Mjedisore, vlerëson se në një sipërfaqe prej rreth 13.5 metra kub – afërsisht sa madhësia e flluskës së ajrit në të cilën u bllokua Okene – një person ka rreth 56 orë para fillimit të toksicitetit të dioksidit të karbonit.

“Nëse jeni të bllokuar në diçka të tillë, nivelet tuaja të dioksidit të karbonit do të rriten në një nivel toksik përpara se të përdorni oksigjenin,” tha Hexdall, duke theksuar se dioksidi i karbonit do të ishte problemi i parë që do të kishte hasur Okene, përpara se ti mbaronte oksigjeni.

Përveç se krijohet më shumë dioksid karboni të bllokuar gjatë frymëmarrjes normale, ka më shumë dioksid karboni nën ujë sesa në tokë.
Hexdall tha se ka faza të toksicitetit të dioksidit të karbonit në det të thellë. Gje qe ben qe njeriu te humbase vetëdijen shumë shpejt.

Ai vlerëson se Okene filloi të përjetonte simptomat e para të toksicitetit të dioksidit të karbonit pas rreth 56 orësh.
Nuk do ta kishte helmuar domosdoshmërisht atë,” ai . “Do të ishin dashur rreth 79 orë që ai të ishte pa ndjenja nga dioksidi i karbonit”. Okene u shpëtua pas 60 orësh i bllokuar në anije .

Kërcënimi i presionit të ajrit
Okene gjithashtu arriti të shmangë kërcënimin e presionit të lartë të ajrit, i cili mund të jetë vdekjeprurës nën ujë.
Nën presionin e rritur të ajrit, gjaku i njeriut bëhet i ngopur me azot – nivelet e azotit të Okene gjatë sprovës së tij ishin shumë më të larta se tonat në sipërfaqen e Tokës.
Zhytja në thellësi mund të sjellë “narkozë azoti” – kur një notar nën më shumë se 80 metra ujë mund të trulloset nga nivelet dërrmuese të azotit.
Pastaj është problemi i dekompresimit në presionin e ajrit sipërfaqësor pas shpëtimit.
Ai nuk mund të kthehet menjëherë në sipërfaqe, tha Petar Denoble, nënkryetar i kërkimit në Divers Alert Network. “Po ta kthenin menjehere ai do të vdiste”.

Për të rikthyer Okene dhe zhytësit që e shpëtuan atë në nivelet normale të presionit, skuadres iu desh të hynte në një kapsule zhytjeje, e njohur gjithashtu si kapsulë transferimi.

Sipas Denoble, kjo anije do të kishte qenë “në të njëjtin presion si fundi i oqeanit”, duke lejuar që grupi të transportohej në sipërfaqe duke ruajtur presionin e vendndodhjes origjinale.

Nga kambana e zhytjes, Hexdall tha se Okene dhe ekipi i shpëtimit ndoshta u zvarritën nëpër një tunel ku është i ngrohtë dhe i thatë,” duke hyrë në një dhomë dekompresimi. Kjo dhomë i lejon njerëzit të përshtaten gradualisht me nivelet normale të presionit.

Pavarësisht nga shkenca, Hexdall tha se Okene ishte me fat që i mbijetoi sprovës së tij: “Unë nuk e di se çfarë ishte, ndoshta ishte nje mrekulli hyjnore./faktedhekuriozitete.com