Profesori i Harvardit mendon se mund të ketë gjetur fragmente të një anije kozmike aliene në fund të Paqësorit.
Një kërkim në oqean ka gjetur copa të vogla të një meteori misterioz që u përplas me Tokën në vitin 2014. ‘Gjuetari i alienëve të Harvardit’ u shpreh se zbulimi mund të jetë dëshmi e një qytetërimi të avancuar jashtëtokësor që viziton Tokën.
Pasi kaloi vite duke studiuar qiellin e natës për shenja të jetës jashtëtokësore, astrofizikani i Universitetit të Harvardit Avi Loeb beson se ka gjetur prova të ekzistencës së tyre në fund të Oqeanit Paqësor.
Profesori Loeb sapo ka përfunduar një ekspeditë prej 1.5 milion dollarësh në kërkim të shenjave të një meteori misterioz të quajtur IM1 që u rrëzua në brigjet e Papua Guinesë së Re në vitin 2014 dhe besohet se ka ardhur nga hapësira ndëryjore.
Ai tha për The Independent se ai mbikëqyri një ekip eksploruesish në det të thellë të cilët gjetën 50 sferula të vogla ose pika të shkrira, duke përdorur një magnet që u hodh nga anija e ekspeditës Silver Star, 2 kilometer nën sipërfaqen e oqeanit.
Ai beson se objektet e vogla, rreth gjysmë milimetri në madhësi, me shumë mundësi janë bërë nga një aliazh çeliku-titan që është shumë më i fortë se hekuri që gjendet në meteorët e zakonshëm.
Kerkohen testime të mëtejshme, por Profesori Loeb beson se ato ose kanë origjinë ndëryjore, ose janë bërë nga një qytetërim i avancuar jashtëtokësor.
Profesori Loeb kryesoi departamentin e astronomisë në Harvard nga viti 2011 deri në vitin 2020, dhe tani drejton Projektin Galileo të universitetit, i cili po krijon observatorë me burim të hapur në të gjithë botën për të kërkuar shenja të UFO-ve dhe objekteve ndëryjore.
Ai ka krijuar prej kohësh polemika për besimin e tij të fortë se alienët kanë vizituar Tokën.
Në librin e tij më të shitur të vitit 2021 me titull Jashtokesoret: Shenja e parë e jetës inteligjente përtej Tokes argumentoi se ‘Oumuamua – një shkëmb hapësinor në formë petulle me madhësinë e një fushe futbolli që ishte i dukshëm për shkencëtarët për 11 ditë në vitin 2017 – mund të kishte vetëm një teknologji ndëryjore e ndërtuar nga alienët.
Idetë e tij e kanë vënë atë në kundërshtim me pjesën më të madhe të komunitetit shkencor. Por shkencëtari i quajtur “gjuetari i alienëve të Harvardit” thotë se kundërshtarët e tij janë “arrogantë” për të hedhur poshtë gjetjet e tij.
Objektet tani do të kthehen në Harvard për testim për të konfirmuar përbërjen e tyre. Por për Profesorin, zbulimi është një vërtetim i mëtejshëm se metodat e tij po japin fryte.
Kërkimi i tij filloi në vitin 2019, kur IM1 tërhoqi vëmendjen e ekipit të tij hulumtues ndërsa ata kërkuan katalogun e NASA-s të meteorëve për shkëmbinj hapësinor të parregullt të zbuluar ne Tokë.
IM1 shquhej për shpejtësinë e tij të lartë – ai udhëtoi më shpejt se 95 për qind e yjeve aty pranë, dhe faktin se kishte shpërthyer shumë më poshtë në atmosferën e Tokës se shumica e meteorëve.
“Objekti ishte më i fortë se të gjithë shkëmbinjtë e tjerë hapësinorë të regjistruar në të njëjtin katalog të NASA-s, ai ishte me i forte si material se te gjithe te tjeret te zbuluar me pare.
Ai dhe kolegu i tij nga Harvardi Amir Siraj llogaritën me 99.99 për qind saktesi se IM1 kishte udhëtuar në Tokë nga një yll tjetër.
Atyre fillimisht iu refuzua punimi i tyre për botim në një revistë akademike dhe u penguan nga fitimi i aksesit në të dhënat kryesore të klasifikuara të qeverisë amerikane rreth IM1.
Më pas, në prill të vitit të kaluar, Forca Hapësinore e SHBA-së i shkroi NASA-s për t’i thënë se kryeshkencëtari i Komandës së Operacioneve Hapësinore të SHBA-së kishte konfirmuar se shpejtësia e IM1 ishte “mjaft e saktë” për të treguar se kishte ardhur nga hapësira ndëryjore.
Duke përdorur një kombinim të të dhënave të Departamentit të Mbrojtjes dhe leximeve të sizmologjisë, Profsori Loeb ishte në gjendje të llogariste një zonë të përafërt ku kishin rënë copezat e IM1.
Nga atje, ai ishte në gjendje të përcaktonte rrugën më të mundshme të meteorit kur ai shpërtheu.
Me 1.5 milion dollarë financim nga sipërmarrësi amerikan Charles Hoskinson, themeluesi i kompanisë blockchain Kardano, Profesori Loeb mblodhi atë që ai e përshkruan si ekipin më të mirë të eksploruesve të oqeanit në botë.
Kjo përfshinte Rob McCallum, themeluesin e EYOS Expeditions dhe një ish-konsulent i OceanGate Expeditions, i cili kishte ngritur alarmin për tragjedine e Titanit disa vite me pare.
Në mes të qershorit, profesori u nis nga shtëpia e tij në Konektikat për në Papua Guinenë e Re.
Ditë më parë, ish-oficeri i inteligjencës së Forcave Ajrore të SHBA-së, David Grusch doli publikisht me pretendimet se një Task Forcë e UFO-ve të Departamentit të Mbrojtjes po mbante informacione në lidhje me një program të fshehtë të marrjes së UFO-ve dhe kishte në posedim një anije kozmike jo njerëzore.
Është më e lehtë të kërkosh fakte jashtëtokësore në dyshemenë e Oqeanit Paqësor sesa t’i marrësh ato nga qeveria,” shkroi Profesori Loeb në një revistë ekspedite në atë kohë.
Ai vuri në dukje se opinioni i publikut të gjerë ndaj mundësisë së jetës aliene po ndryshonte.
Një “ekspeditë ndëryjore”
Më 14 qershor, anija e ekspeditës Silver Star u nis për në zonën e vlerësuar të renies së meteorit në Oqeanin Paqësor rreth 84 km në veri të ishullit Manus, Papua Guinea e Re.
Ka rreth 850 gjuhë të folura në Papua, vendi më i larmishëm gjuhësor në Tokë.
Pasi arriti në vend, ekuipazhi hodhi në oqean një cope magnetike të gjerë 1 metër, e cila u tërhoq pas anijes me një kabllo të gjatë.
Ekuipazhi filloi duke mbledhur mostra kontrolli të hirit vullkanik nga fundi i oqeanit jashtë shtegut të vlerësuar të IM1. Rreth një javë pas ekspeditës, erdhi një zbulim i madh kur ajo mori “mermeret metalike sferike” të para.
Sferulat formohen kur meteorët dhe asteroidët shpërthejnë, dhe janë gjetur në vendet e renies se tyre në të gjithë globin. “Perlat e vogla metalike” ishin aq të vogla saqë ishte e vështirë të kapeshin me piskatore.
Profesori tha se në fillim materiali dukej si copa hekuri të gërryera.
Por kur u ekzaminuan nën rrezet X fluoreshente, ekipi hulumtues përcaktoi se ka shumë të ngjarë të ishin një aliazh çeliku dhe titaniumi, i njohur gjithashtu si S5 ose çeliku rezistent ndaj goditjeve. Forca e çelikut S5 është shumë më e lartë se ajo e meteoritëve të hekurit.
Në mikroskop, ata dukeshin “të bukur”, tha Loeb për The Independent. “Një prej tyre dukej si Tokë, shumë prej tyre duken si flori, tha ai.
Objektet do të dërgohen në Observatorin e Kolegjit të Harvardit, ku një ekip studiuesish do t’i analizojnë ato për krahasime me mbetjet e tjera të meteorit.
Në vend që të gjejë një gjilpërë në një kashtë, Loeb është i bindur se ekspedita e tij gjeti pika të vogla të një forme jete aliene në mes të oqeanit. Ekziston kjo mundësi e re për të kërkuar mbetje ndëryjore në fund të oqeanit,” tha Loeb për The Independent.
Oqeani është disi si një muze. Nëse do të binte në shkretëtirën e Saharasë, do të ishte mbuluar me rërë deri më tani. Ato pika të vogla ranë në dyshemenë e oqeanit, pritën për nëntë vjet e gjysmë, derisa magneti ynë i tërhoqi. E gjithë kjo histori është thjesht e mahnitshme.
Për një studiues që ka shkruar më shumë se 1000 punime kërkimore teorike, gjetja e objekteve të vogla në fund të oqeanit ka qenë një përvojë emocionuese.
“Dy javët e fundit ishin javët më emocionuese në karrierën time shkencore,” tha ai për The Independent. Libri tjetër i tij, Interstelar, është planifikuar të botohet në gusht 2023.
