Gruaja e pastrehë sheh një burrë duke futur një fëmijë duke qarë në makinë thirrjet e saj për ndihmë bien në vesh të shurdhër. Por ajo nuk do të hiqte dorë derisa e zbuloi se çfarë po ndodhte në të vërtetë.
Julia ishte ulur në vendin e saj të zakonshëm, kur rrinte çdo ditë, kur pa një burrë që mbante një fëmijë që qante dhe po e merrte përkrahu duke e quar në makinën e tij.
Askush tjetër nuk i kushtoi vëmendje apo ndihmoi, por ajo kishte një ndjenjë të çuditshme për atë të tillë të një fëmije që qante me të madhe dhe bëritste. Kur Julia pa një situatë të tille e raportoi incidentin në polici dhe zbuloi të vërtetën tronditëse.
Julia ishte e pastrehë në qytetin e Los Angelos në Kaliforni për një kohë të gjatë, ajo ishte mësuar me këtë situate, por megjithëse gjërat po bëheshin edhe më të vështira për shumë njerëz dhe shteti nuk bënte asgjë për të i ndihmuar.
Të pastrehët duhej thjesht të mësonin të jetonin në këtë menyrë pasi nuk kishte zgjidhje tjetër. Ajo gjithmonë i urrente që njerëzit preferonin t’i injoronin problemet në vend që të përpiqeshin të gjenin zgjidhje.
Pavarësisht se sa shumë ishte munduar që të ecte përpara në jetë duket se sistemi ishte kundër saj. Ajo kishte filluar një shkollë si dhe një punë njëkohësisht, por nuk arriti ta mbarontë shkollën pasi i ishin mbledhur shumë borxhe, dhe nuk kishte mundësi që ta paguante taksen e qerasë. Pronari i aparamentit ku ajo jetonte me qera e nxorri përjashta pasi ajo nuk arrinte që të paguante qeranë në kohë. Julia u mundua për një kohë të gjatë që të gjente një punë të mirë kur të kishte mundësi të paguante qeranë taksat si dhe borxhet, por fati nuk ishte në anën e saj.
Julias nuk i mbeti asnjë rrugë tjetër, dhe mbeti e pastrehë. Ajo u pajtua me fatin e saj të keq, por nuk u dorëzua në të qënit njeri i mirë dhe me shpresë.
Por gjithçka do të ndryshonte një pasdite, ndërsa ajo por kërkonte lëmoshe në Bulevardin Glendale.
Ajo dëgjoi një fëmijë që qante tmerrësisht, pasi një burrë po e tërhiqte zvarrë nga krahu. Ai po e merrte vajzën pa dëshiren e saj.
Shumë njerëz kaluan aty pranë, por asnjë nuk e mori mundimin të pyeste se çfarë po ndodhte. Një pjesë e madhe e njerëzve mendonin se ai është babai i vajzës dhe po e merrte që ta dërgonte në shtëpi, pasi ajo dontë që të luante më shumë në park.
Por Julia kishte një ndjenjë të çuditshme se diçka nuk shkonte në këtë mes.
Burri e dërgoj vajzën tek makinëa e tij, ndërsa hapi derën vajza po mbahej me forcë tek doreza e derës dhe bërtiste me të madhe. Më lësho!.
Julia vendosi t’u afrohej atyre, dhe i pyeti. më falni është gjithçka në rregull? Vajza e shikoi atë me sy të përlotur dhe vazhdoi të bërtiste, por iu afrua Julias dhe i tha shiko punën tënde është fëmija im dhe po e çoj në shtëpi tha me përbuzje. Ai e futi vajzën në makinë dhe e mbylli derën me forcë. Pastaj hipi dhe vetë dhe u largua me shpejtësi.
Julia u përpoq të hapte derën e pasme për të nxjerrë vajzën jashtë por burri e mbylli, dhe vajza e vogël po godiste xhamin e dëshpëruar.
Kur Julia e pa këtë situate filloj të bertas me zë të lartë. Ju lutem dikush të më ndihmojë, ai e mori vajzën me forcë dhe u largua. Por të gjithë ata që kalonin aty pranë ishin indiferentë.
Teksa makina po largohej, Julia filloj ta ndiqte me vrap nga pas. Pasi disa metrash kishte një semafor dhe makina u ndal sepse ishte dritë e kuqë. Ajo arriti ta shihte dhe të mësonte përmendësh targën dhe vuri në dukje se ishte një makinë Honda.
Por papritmas semafori u hap jeshil dhe makina kaloi nëpër shesh.
Julia e dinte që ajo duhej të bënte diçka që ai mund të ishte babai i saj, por çfarë nëse e kam gabim, ajo u shqetësua dhe vendosi se ishte më mirë të bënte diçka.
Ajo filloj të kërkoj një telefon për të thirrur policinë, shumë njerëz që kalonin aty pranë, ajo u shpjegonte ndodhinë se si kishte ndodhur dhe duhej të thërriste policinë, por pasi e shikonin për disa çaste me dyshim largoheshin, pa bërë zë. Njerëzit mendonin se ajo është një e pa strehë e çmëndur.
Julia nuk do të hiqte dorë, dhe hyri në një restorant që shpesh i jepte ushqime. Darla a mund të ma japësh telefonin tënd Jillian pyeti kamerieren që sillej gjithmonë mirë me të. Julia ti nuk duhet te jesh ketu iu përgjigj ajo.
Shefi im na mbajti dje nje leksion te madh rreth terheqjes se njerezve te pastrehe dhe prishjes se biznesit te tij ai nuk duhet të të shohë këtu, tha Darla ndersa nxori Julian jashte.
Julia ju lut, të lutëm më duhet telefoni yt që të thërras policinë, pasi pash diçka shumë të rëndë.
Kamarierja i tha eja përsëri ketu kur të jemi duke mbyllur restorantin dhe do ta jap telefonin që të flasësh.
Por Julia nuk mund të priste aq gjatë për të raportuar këtë incident ajo vazhdoi të eci dhe papritmas vuri re një makinë policie.
Ajo trokiti në xhamin e saj dhe një oficer e hapi. Oficeri i vërejtur e pyeti si është puna? Ajo u përgjigj, pashë diçka që po ndodhte ju lutem duhet të më ndihmoni. Një burrë mori një vajzë të vogël me forcë në makinën e tij, ajo ishte duke qarë e dëshpëruar dhe dukej shumë e frikësuar, por burri u largua me shpejtësi i shpjegoi Julia me duke folur me nxitim.
Në rregull, qetësohuni që në fillim, oficeri Tompson kërkoi që Julia t’i tregonte atij dhe partnerit të tij gjithçka që dinte, duke përfshirë targa dhe modeli i makinës.
Ajo ju a tregoj pasi i mbante mënd përmendesh, ato e kontrolluan targën në sistemin e policise, pastaj oficeri tha: në rregull po ky njeri ka disa gjoba të papaguara.
Le të shkojmë në stacion për të marrë deklaratën tuaj, Julia hipi në makinë dhe shkuan në komisariat. Kur arritën atje ajo pa një grua që bërtiste dhe qante në mënyrë histerike, dikush e mori vajzën time pse nuk po më dëgjon.
Julia iu a afrua dhe e pyeti a është vajza jote bjonde dhe a kishte veshur një këmishë rozë të veshur? po iu përgjigj gruaja me sy të zmadhuar plotë shpresë.
Julia tha duhet të jetë vajza që pashë duke u futur në një makinë, i tha oficerit Thompson, i cili menjëherë ndërmori veprime dhe i kërkoi të gjitha njesive ta kërkonin.
Julia u dha atyre një përshkrim më të saktë të burrit dhe ata thirrën një pikor që të vizatonte portretin e tij.
Në deshinë e saj nëna e vajzës tha: isha në dyqan ushqimor kur papritmas ajo nuk ishte më pranë meje, teksa po tregonte po qantë me të madhe dhe Julia u përpoq të ngushëllonte nënën e pikëlluar.
Disa orë më vonë, një polic tjetër hyri në stacion duke mbajtur vajzën e vogël në kahë.
Gëzimi i nënës së saj ishte shumë i madh, por edhe i Julias që filloj të qante. Teksa pa që nëna dhe vajza u bashkuan ajo doli në korridor dhe filloj të largohej ngadalë.
Teksa po dilte tek dera, nëna e vajzës e thirri: a doni të vini dhe të hanidarkë me ne pyeti Julian.
Julia u përpoq ta refuzonte por gruaja ishte këmbëngulëse në fund ra dakord.
Gjatë darkës teksa po bisedonin Julia mësoi se Hana ishte një nënë beqare që kishte një karrierë të shkëlqyer.
Ajo gjithashtu e pyeti Julian për jetën e saj dhe pse ajo ishte e pastrehë.
Teksa dëgjoj historinë e saj si dhe dëshpërimin për të gjetur një punë e pyeti unë aktualisht jam duke kërkuar një dado a do të intereson që të punosh tek unë si dhe të jetojmë këtu bashkë në shtëpinë time.
Ajo e pyeti gjithë habi Hana a je e sigurt? Sepse unë jam një e huaj e pastrehë dhe nuk kam asnjë referencë në lidhjë me këtë profesion.
Hana ju përgjigj duke buzëqeshur nuk është asgjë krahasuar me atë që ju bëtë për mua. Ju e merituat këtë punë unë mund t’ju ofroj një rrogë të madhe si dhe një dhomë personale për veten.
Si fillim do të të jap edhe një bonus sepse të duhen vërtet rroba të reja i tha dhe buzëqeshi. Julia pranoi dhe u bë dadoja e vajzës ajo punoi atje për disa vite, Hana e konsideron Julian si familjen dhe motrën e saj më të mirë.
